Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 im. Władysława Korżyka w Rykach

 Do szkoły uczęszczał w Sokalu. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w gimnazjum, ale w drugiej klasie doszedł do wniosku, że nie może zbyt długo obciążać kosztami biedującej rodziny. Ojciec, ze względu na brak słuchu, miał trudności ze znalezieniem stałej pracy. Władysław nie korzystał z wakacji czy wolnego czasu. Pomagał w pracy ojcu, udzielał korepetycji chłopcom wynajmującym stancję w ich domu.

   Po ukończeniu dwóch klas gimnazjum przeniósł się do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Sokalu. Ukończył je w 1927r. i otrzymał świadectwo dojrzałości. Znał język ukraiński, niemiecki. Służbę wojskową odbył w formie skróconej. Pracę zawodową rozpoczął w miejscowości Bramka koło Ryk w jednoklasowej szkole podstawowej. Następnie pracował w czteroklasowej szkole podstawowej w Kłoczewie. Od 1 września 1929r. pracował w szkole podstawowej w Rykach.

   Był muzykalny, należał do szkolnej orkiestry, prowadził chór szkolny. Młodzież i dzieci przez niego przygotowane występowały na wszystkich uroczystościach szkolnych i gminnych. Kochał pracę z młodzieżą, wyróżniał się w pracy harcerskiej, wiele lat prowadził drużynę harcerską. Część zarobionych pieniędzy wysyłał rodzicom z przeznaczeniem na dokończenie domu.

   2 lipca 1930 roku zawarł związek małżeński z Florentyną Lassotą, również nauczycielką w Rykach. 14 kwietnia1931 r. urodził się jedyny syn Władysława i Florentyny - Janusz Korżyk.

   Rok 1939 był wielkim wstrząsem psychicznym dla bardzo wrażliwego nauczyciela szkoły podstawowej w Rykach. Do armii nie został zmobilizowany, ponieważ zachorował. Jesienią 1939 roku przebywał w szpitalu w Warszawie. W okresie okupacji hitlerowskiej praca jawna szkoły podstawowej w Rykach prowadzona była okresowo. Przedmioty, jakich w przeszłości nauczał (historia, wiedza o Polsce, śpiew) nie były przez Niemców uważane za potrzebne. Do domu zawitała bieda. Żona Florentyna prowadziła tajne nauczanie, w mieszkaniu słuchano potajemnie radia, odbywały się zebrania konspiracyjne.

   W powojennej Polsce Władysław Korżyk początkowo kontynuował pracę w Szkole Podstawowej w Rykach, by w roku 1947 podjąć inicjatywę Kuratorium Okręgu Warszawskiego w Warszawie i wypełnić zadanie zlecone przez Zarząd Gminnej Rady Narodowej w Rykach, polegające na zorganizowaniu Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej w Rykach. W pierwszej kronice szkoły, z roku 1947 czytamy:

„W czasie od dnia 1 X do 14 X 47r. ob. Władysław Korżyk zajął się spisem wszystkich uczniów, którzy byli zatrudnieni w poszczególnych zakładach pracy, zwołał zebranie majstrów celem wyjaśnienia potrzeby utworzenia takiej szkoły i zwerbował personel nauczycielski. Dnia 14 października 1947r. w lokalu szkoły powszechnej (budynek drewniany) rozpoczęto naukę…”

   Jako dyrektor rozpoczął długą, trudną, ale jakże potrzebną pracę nad tworzeniem bazy szkolnej, zabieganiem o pomoce naukowe, ale też o kadrę nauczycielską i uczniów.

   Władysław Korżyk był radnym Miejskiej Rady Narodowej w latach 1961-1973. Piętnował brud i niechlujstwo, wskazywał przykłady niegospodarności, inspirował do działania. Dla Ryk poświęcał całego siebie, chciał, by rosły i stawały się wzorem do naśladowania. W roku 1974 Krajowa Komisja Konkursu „Mistrz Gospodarności” przyznała Rykom tytuł wicemistrza kraju. Przedtem były tytuły na szczeblu wojewódzkim. To była też jego osobista satysfakcja.

   Na emeryturę przeszedł w 1965 roku, w wieku 61 lat. Był poważnie chory na serce, ale funkcje społeczne pełnił nadal, dopóki zdrowie pozwalało. Był hobbystą wędkarzem, jednak przede wszystkim czuwał nad swoją szkołą.

   Władysław Korżyk zmarł 14 stycznia 1978 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

   24 października 1987 roku odbyła się uroczystość nadania ZSZ Nr 1 w Rykach imienia Władysława Korżyka, założyciela i pierwszego dyrektora szkoły.

   Pamięć o patronie jest podtrzymywana przez społeczność szkolną oraz inspiruje kolejne pokolenia nauczycieli, pracowników i uczniów.