Władysław Korżyk- nauczyciel i wychowawca pokoleń młodzieży, dyrektor szkoły, społecznik, gospodarz, obywatel, człowiek. Urodził się 31 lipca 1904r. w Sokalu (dawne woj. Lwowskie) w rodzinie robotniczej.
Do szkoły uczęszczał w Sokalu. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w gimnazjum , ale w drugiej klasie doszedł do wniosku, że nie może zbyt długo obciążać kosztami biedującej rodziny. Ojciec ze względu na brak słuchu miał trudności ze znalezieniem stałej pracy. Władysław nie korzystał z wakacji, czy wolnego czasu. Pomagał w pracy ojcu, udzielał korepetycji chłopcom wynajmując stancję w ich domu. 
Po ukończeniu dwóch klas gimnazjum przeniósł się do państwowego seminarium nauczycielskiego w Sokalu. Ukończył je w 1927r. Znał język ukraiński, niemiecki. Służbę wojskową odbył w formie skróconej. Pracę zawodową rozpoczął w miejscowości Bramka koło Ryk w jednoklasowej szkole podstawowej. Następnie pracował w czteroklasowej szkole podstawowej w Kłoczewie. Od 1.09.1929r. pracował w szkole podstawowej w Rykach .
 Był muzykalny, należał do szkolnej orkiestry, prowadził chór szkolny. Młodzież i dzieci przez niego przygotowane występowały na wszystkich uroczystościach szkolnych i gminnych. Kochał pracę z młodzieżą, wyróżniał się w pracy harcerskiej, wiele lat prowadził drużynę harcerską. Część zarobionych pieniędzy wysyłał z przeznaczeniem na dokończenie domu. 
W roku 1930 (2.07) zawarł związek małżeński z Florentyną Lassotą, również nauczycielką w Rykach. Rok 1939 był wielkim wstrząsem psychicznym dla bardzo wrażliwego nauczyciela szkoły podstawowej w Rykach. Do armii nie został zmobilizowany. Chorował . W jesieni r. 1939 przebywał w szpitalu w Warszawie. W okresie okupacji hitlerowskiej praca jawna szkoły podstawowej w Rykach prowadzona była okresowo. Przedmioty  jakich w przeszłości nauczał: historia , wiedza o Polsce , śpiew, nie były przez Niemców uważane za potrzebne dla młodego Polaka . Do domu zaglądnęła bieda. Żona Florentyna prowadziła tajne nauczanie, w mieszkaniu słuchano potajemnie radia, odbywały się zebrania konspiracyjne.
W odrodzonej Polsce Władysław Korżyk kontynuował początkowo pracę w Szkole Podstawowej w Rykach, by w r.1947 podjąć inicjatywę Kuratorium Okręgu Warszawskiego w Warszawie i wypełnić zadanie zlecone przez Zarząd Gminnej Rady Narodowej w Rykach  polegające na zorganizowaniu Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej w Rykach. W kronice szkoły, z r. szk. 1947r. ob. Władysław Korżyk zajął się spisem wszystkich uczniów którzy byli zatrudnieni w poszczególnych zakładach pracy, zwołał zebranie majstrów celem wyjaśnienia o potrzebie takiej szkoły, zwerbował personel nauczycielski .
Dnia 14 października 1947 r. w lokalu szkoły powszechnej (budynek drewniany) rozpoczęto naukę …”. Rozpoczął długą , trudną, ale jakże potrzebną pracę nad wzmacnianiem organizacyjnym, zabieganiem o pomoce naukowe, tworzenie bazy szkolnej. 23.VI.1950r. pierwszych 10-ciu absolwentów  Publicznej Średniej Szkoły zawodowej w Rykach  opuściło mury szkolne. Później szkoła zmienia nazwę na Zasadniczą Szkołę Metalową. Uruchomiony zostaje warsztat szkolny .
Władysław Korżyk był radnym Miejskiej Rady Narodowej w latach 1961-1973. Piętnował brud i niechlujstwo, wskazywał przykłady niegospodarności, inspirował do działania . Dla Ryk poświęcał całego siebie, chciał by rosły, porządniały stawały się wzorem do naśladowania i dopiął swego. W roku 1974 Krajowa Komisja Konkursu „ Mistrz  Gospodarności” przyznała Rykom tytuł wice mistrza kraju. Przedtem były tytuły na szczeblu wojewódzkim. To była też jego osobista satysfakcja.
Na emeryturę przeszedł w wieku 61 lat, był poważnie chory na serce, ale funkcje społeczne dopóki sprzyjało zdrowie pełnił dalej, był hobbystą wędkarzem, ale przede wszystkim czuwał nad swoją szkołą. Władysław Korżyk zmarł 14 stycznia 1978r. Pozostaje w żywej pamięci nauczycieli, absolwentów szkoły, środowiska w którym żył i pracował. W rocznicę jego śmierci na korytarzu szkoły odsłonięto gablotę pamięci – Władysława Korżyka. Młodzież ma możliwość zapoznać się z życiem i pracą dawnego dyrektora szkoły.